Na de aanleg van de nieuwe wijk Het Zand, werd het kerkgebouw Bethel (1908) gebouwd aan de Grobbendonckstraat.

De stichter was de Vereniging tot Evangelisatie binnen de classis ’s-Hertogenbosch, opgericht 1906.

Gezien de leeftijd is het gebouw een grijsaard. De gemeente ’s-Hertogenbosch heeft het dan ook op de gemeentelijke Monumentenlijst geplaatst om het (als) cultureel erfgoed te beschermen.

Waarom was het eigenlijk opgericht? En wat gebeurde er allemaal in dat gebouw?. En hoe ging het met het werk van de Vereniging?

U leest het allemaal in dit boekje. Hierin is aan de hand van het archief van de Vereniging, maar ook uit andere bronnen, een chronologisch overzicht van gebouw en kerkelijke arbeid samengebracht. Over de periode 1906 –2006. 

Han Keur (1940), is lid van de Bethelgemeente. Hij heeft vanaf 1978 diverse functies bekleed in het Bestuur van de Afdeling
’s-Hertogenbosch van de Vereniging van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk en was vele jaren lid van de plaatselijke kerkenraad als ambtsdrager met bijzondere opdracht.

VOORWOORD

Wie dit boekje ter hand heeft genomen heeft daar zo zijn eigen redenen voor. Sommigen zullen vooral historisch geïnteresseerd zijn. Zij hebben belangstelling voor de geschiedenis van de stad of zijn met name betrokken op de kerkgeschiedenis. Ik schat echter in, dat diegenen die doorlezen achter de kaft vooral de mensen zijn die iets met Bethel hebben. Het kerkgebouw heeft voor velen iets mogen betekenen op de weg die zij door het leven gingen. Wie een geschiedenis van gebouw Bethel beschrijft, die schrijft geschiedenis van mensen en hun geloofsovertuigingen. De rode draad in zijn bestaan is de ijver voor een rechtzinnige prediking. Rondom deze prediking hebben zich steeds mensen geroepen geweten om gemeente van onze Here Jezus Christus te zijn. Ik vond het boeiend om te lezen hoe de functie van die gemeente in dit gebouw steeds wat van accent wisselde. Lag het accent in de beginjaren op evangelisatie, op uitbreiding van het evangelie door lectuurverspreiding en het beleggen van samenkomsten, steeds meer kwam een geordend en geregeld gemeenteleven in beeld waar een rechtzinnige, gereformeerde vorm van belijdenis en wandel kon worden beoefend in de erediensten. De laatste jaren komt de evangelisatie – het ‘missionaire gemeente-zijn’ zeggen wij dan – weer uitdrukkelijk in beeld. Dat betekent dat Bethel altijd een plek in de stad en tussen de mensen van de stad heeft willen hebben. Haar bestaan dankt Bethel aan Gods roeping tot heil voor alle mensen. Dat het gebouw nog steeds mag bestaan, door zeer bewogen tijden heen, geeft het iets van een herberg, een stadsherberg, een plaats om je te bergen en thuis te weten. Onder de prediking van het Woord, bij God en bij Zijn mensen. Ik bid Bethel zó nog een lang en vruchtbaar bestaan toe.